ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΑΜΠΛΟ ΜΕ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ (PHOTOS)

Το απόγευμα της Πρωτομαγιάς υλοποιήσαμε αυτή την ιδέα που είχε προκύψει σχεδόν απ’ το ξεκίνημα της Α.Κ.Α.ΜΠ. Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο του ταμπλό και φωτογραφίες απ’ την εκδήλωση – τοποθέτηση.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ

Ο Ασύρματος σήμερα είναι ένας ανοιχτός σε όλους ελεύθερος χώρος 80 περίπου στρεμμάτων. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Άνηκε στο υπουργείο Άμυνας. Από τη 10ετία του ‘80 ακόμα οι κάτοικοι διεκδικούσαν τον χώρο αυτό στο σύνολό του. Σταδιακά μέσα στα χρόνια 45 στρέμματα αποδόθηκαν στον δήμο. Ένα μέρος από αυτά (το λεγόμενο μπροστινό κομμάτι) είχε δοθεί προς εκμετάλλευση σε ιδιώτες με την λειτουργία καφετέριας, που φέσωσε μάλιστα το δήμο (δηλαδή τους δημότες). Ο υπόλοιπος χώρος των 35 κεντρικών στρεμμάτων παρέμενε κλειστός, περιφραγμένος και σε συνθήκη εγκατάλειψης, ενώ ένα κομμάτι του (στο οποίο στέκεστε αυτή τη στιγμή) λειτουργούσε ως χώρος στάθμευσης απορριματοφόρων του δήμου.

Στις 24/9/09 η τότε δημοτική αρχή έφερε προς ψήφιση στο δημοτικό συμβούλιο την πρόταση της Πολεμικής Αεροπορίας για δημιουργία “Κέντρου Διασωστών Αεροπορίας” στον Ασύρματο. Η πρόταση ήταν διανθισμένη με παράπλευρες κατασκευές “κοινής οφέλειας” (παιδικές χαρές, γήπεδα κλπ). Η πρόταση καταψηφίστικε οριακά, ενώ στην επόμενη συνεδρίαση μια πρωτοβουλία κατοίκων παρενέβη δυναμικά και ξεκαθάρισε πως θα παλέψει ενάντια σε τέτοιου είδους σχεδιασμούς.

‌Στις 15/11/2009 η “Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Κατοίκων Μπραχαμίου” (μέλη της οποίας συμμετείχαν και στην προαναφερθείσα παρέμβαση) κάλεσε σε συζήτηση-συνέλευση στον Ασύρματο ενάντια στα σχέδια της Πολεμικής Αεροπορίας και του υπουργείου Άμυνας. Η ανταπόκριση των κατοίκων υπήρξε άμεση και μαζική. Επί τόπου δημιουργήθηκε η “Ανοιχτή Συνέλευση για την Διεκδίκηση του Ασυρμάτου”, τα συρματοπλέγματα άρχισαν να ξηλώνονται, τα πρώτα δέντρα άρχισαν να φυτεύονται. Σύντομα τα κλειδαμπαρωμενα-παρατημένα κτήρια άνοιξαν και άρχισαν να χρησιμοποιούνται για πλήθος ανοιχτών δραστηριοτήτων της συνέλευσης, ενώ απαιτήθηκε αγωνιστικά και επιτεύχθηκε η απομάκρυνση του πάρκινγκ απορριματοφόρων.

Από το Νοέμβρη του 2009 έως τον Ιούλη του 2016 στήθηκαν συναυλίες και εκθέσεις, φυτεύτηκαν-φροντίστηκαν εκατοντάδες δέντρα, λειτούργησαν μαθήματα μουσικής-χορού-ενισχυτικής διδασκαλίας, παιδικά εργαστήρια, συλλογικές κουζίνες, προβολές ταινιών, ανταλλακτικά παζάρια, συλλογή φαρμάκων και ειδών πρώτης ανάγκης. Χωρίς την εμπλοκή επιχειρηματιών, χωρίς τις αντιπροσωπείες κομματικών επιτελείων και δημοτικών παρατάξεων, χωρίς κανένα αντίτιμο. Παραθέτουμε αυτούσιο ένα απόσπασμα κειμένου που είχε συντάξει η συνέλευση με αφορμή τα πέμπτα της γενέθλια:
«..Από την πρώτη στιγμή επιλέξαμε να λειτουργούμε αμεσοδημοκρατικά, χωρίς ιεραρχία και όλες οι αποφάσεις να λαμβάνονται στην εβδομαδιαία συνέλευση ομόφωνα-συναινετικά και όχι κατά πλειοψηφία. Προτάσσουμε την αυτοοργάνωση, απορρίπτοντας τη λογική της ανάθεσης σε πεφωτισμένους εκπροσώπους ή ηγέτες. Δεν θέλουμε να έχουμε σχέσεις με δημοτικές ή κομματικές παρατάξεις και δεν μας ενδιαφέρει να προσεγγίσουμε και να επηρεάσουμε τις ισορροπίες και τους συσχετισμούς δυνάμεων στα διάφορα κέντρα εξουσίας και λήψης αποφάσεων. Θεωρούμε την Ανοιχτή Συνέλευση για τη Διεκδίκηση του Ασυρμάτου μια ακόμη εστία αντίστασης στην επίθεση που δέχεται η κοινωνία τα τελευταία χρόνια και μια ακόμη κοινότητα αγώνα για τη συλλογική ικανοποίηση των αναγκών μας, όπως η ανάγκη για ελεύθερους και ανοιχτούς για όλους χώρους πρασίνου. Ξεκάθαρος είναι και ο αντιρατσιστικός χαρακτήρας της συνέλευσης. Πιστεύουμε ότι στη συνέλευση και στο πάρκο υπάρχει χώρος για κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, χρώματος, θρησκείας, εμφάνισης, ερωτικού προσανατολισμού, νομιμοποιητικών εγγράφων κλπ…»

Αξίζει να σημειωθεί πως σχεδόν από τις αρχές του εγχειρήματος τέθηκε σε ανοιχτή διαβούλευση-συζήτηση ολοκληρωμένος συμμετοχικός σχεδιασμός. Με τη συμβολή και εξειδικευμένων επιστημόνων σχεδιάστηκε η εξέλιξη-αξιοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος και των κτιριακών εγκαταστάσεων με βάση τις αρχές και την εμπειρία της πετυχημένης λειτουργίας των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων του πάρκου. Ο καμβάς αυτών των εγχειρημάτων εμπλουτίστηκε με μια ακόμη συνέλευση όταν ξεκίνησε η λειτουργία του “Αυτοδιαχειριζόμενου Ωδείου”.

Επιπλέον, η “Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Κατοίκων Μπραχαμίου” το 2013 κατέλαβε και αξιοποίησε και τον χώρο της πρώην εγκαταλελειμμένης καφετέριας (που τώρα πια έχει γκρεμιστεί). Εκεί, ανάμεσα σε πλήθος άλλων δράσεων, από τον Δεκέμβρη του 2014 μέχρι σχεδόν το καλοκαίρι του 2016 βρήκαν στέγη πάνω από 60 πρόσφυγες που συμμετείχαν στην διαμαρτυρία του Συντάγματος και δημιουργήθηκε κοινή συνέλευση ντόπιων-μεταναστών.

Στις 22 Ιουλίου του 2016 ο Ασύρματος αποδόθηκε και επίσημα στους δημότες. Η τότε κυβέρνηση με τη μορφή πρωθυπουργικής κεντρικής ομιλίας, με παρούσα την δημοτική αρχή και εκπροσώπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης “έκοψε την κορδέλα” με φιέστα καταστολής. Ενας εξαετής αγώνας διεκδίκησης και δημιουργίας γιορτάστηκε με ματ, κλούβες, εξακριβώσεις στοιχείων και κυνήγι προς όλους όσοι μπήκαν μπροστά και τράβηξαν το πιο σκληρό κουπί σε όλη αυτή την ιστορία. Αυτοί που αταλάντευτα στάθηκαν απέναντι στα καταστροφικά σχέδια για τον Ασύρματο και τα κατάφεραν, θέλησαν να παρέμβουν στη “φιέστα παράδοσης” με το κείμενο και την υπογραφή τους και γι’ αυτό το λόγο προσήχθησαν στη ΓΑΔΑ.

Οι εκάστοτε κυβερνώντες όταν αναγκάζονται να ικανοποιήσουν τα αιτήματα μας, πασχίζουν να σφετεριστούν με σκοπό την προς όφελος τους κεφαλαιοποίηση. Αυτό το ελεύθερο κομμάτι γης, που σήμερα το χαιρόμαστε όλοι χωρίς καμία εμπορευματική χρήση, δεν χαρίστηκε. Το διεκδίκησαν και το κέρδισαν όσοι στο πέρασμα των χρόνων οργανώθηκαν, συμμετείχαν, αγωνίστηκαν.

Ως Αυτόνομη Κοινότητα Αγώνα Μπραχαμίου προχωρήσαμε σε αυτή την κατακευή γιατί θεωρούμε πως η δημόσια ιστορική καταγραφή και γνώση είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την τοπική κοινωνία. Επιπλέον θεωρούμε πως αυτές οι ιστορίες αντίστασης, και τα χειροπιαστά τους αποτελέσματα, αποδεικνύουν την σημασία των ακηδεμόνευτων συλλογικών αγώνων κόντρα στην επικρατούσα λογική της παραίτησης, της ανάθεσης, της εξατομίκευσης και του παρτακισμού. Οφείλουμε να μην βολευόμαστε και να μην εφησυχάζουμε. Οφείλουμε να συνεχίσουμε όχι μόνο να προασπιζόμαστε τα κερδισμένα εδάφη, αλλά και να τα επεκτείνουμε.